Bu yazıyı sana yazıyorum ve belki de kimse bunu okuduktan sonra adına yazılan kişinin SEN olduğunu anlamayacak, senden başka. Belki çok üstüne alınan olacak, bilmiyorum ama, benim aklımda bir tek SEN varsın şu an bunları yazarken.
İlk değildi çok uzaklardaki bir ruhla bu şekilde nefes alışım. Çok önceleri, yine o zamanlar çok yakın olduğum ama bugün sadece sıcak bir selamı paylaştığım biri vardı hayatımda. Zor yıllardı yalan yok, lisenin son yılları. İftiralar ve yalanlar içinde bir bocalama yoğunluğunda geçip giden yorucu günlerin akşamlarında, bana derin nefes aldıran sıcak bir ruhtu O’nunkisi. Tıpkı, karanlık gecelerden sana uyandığım o soğuk sabahların çok erken saatlerinde, senin ruhunla, derin bir nefes çekerek paylaşılan onlarca mektubun sıcaklığı gibi.
O soğuk sabahlar hep, o nefesin gücüyle hayat denilen dizinin bir başka sıkıntılı bölmünde yine ayakta kaldığım, birçok yeni kararlar aldığım ve hatta uyguladığım günlere çıkardı. O günlerde ise senin verdiğin nefes bana yaşam olarak geri dönerdi...
ugurarcan
photography by Anne Julson @ http://annej6.wordpress.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder