Dün CNN Özel yayını olan ve Christiane Amanpour'un sunduğu "Generation Islam" yani "Nesil İslâm" programını izledim televizyonda. Programda Gazze, Filistin ve Afganistan'nın çeşitli yerlerinden genç nesillerin ne tür zorluklar yaşadıklarından ve terörist yada kimine göre savaşçı olmak ile barışçıl yollar arasındaki ince çizgilerden bahsediliyordu. Ne kadar Gandhi ve Martin Luther King gibi örnekler de olsa onların bu şartlarında değil böylesine hassas konularda seçim yapmak, başlı başına yaşamaları bile o kadar zor ki. Tabi reklamlarla birlikte 2 saatlik yayında ne kadarını anlayabildiysek...
Buradan ulaşabileceğiniz sayfasından çeşitli bilgileri ve minik video kesitlerini inceleyebilirsiniz. İzlediğim program beni gerçekten düşündürdü ve derinden etkiledi. Yokluğun son haddinin yaşandığı yerlerin başında gelen, ev dedikleri yerlerin bombalanmış ve yerlerde ölen aile bireylerinin kanlarının bulunduğu yarım binalar olduğu, ne internet, ne televizyon ne de umudun olduğu bu yerlerde yaşamak ve özellikle çocuk olmak akla hayale sığmayacak bir mücadele.
Peki dünyanın dört bir köşesinde bunca açlık, mutsuzluk, ve endişe varken sıcak ve güvenli evlerimizde oturmak, yediğimiz tam teşekküllü yemeğin tuzunun biraz az olmasına hayıflanmak, ve her gece yatıp uyuyabilmek ne kadar adil yada mümkün? 50 lirayla bütün bir yıl yiyeceğini karşılayan insanları düşünmek hiç mi rahatsız etmez bizi?
Bu aralar zaten yoğun olan bazı düşüncelerimi programda gördüğüm bazı bölümler daha da ilginç hâle getirdi. Montana (ikinci evim) ve Avustralya gibi yerlerden kalkıp kimi kendi topraklarına kimi o veya bu sebepten dolayı bu misafir topraklara gelip yerleşen ve toplumun kalkınmasına hayatını adamış birtakım insanların harika projeleri ve başarılarından bahesildi. CNN program yapmasa haberimin bile olmayacağı bu insanlara şu anda inanılmaz bir saygı duymaktayım. Ne kadar büyük bir fedakârlık ki en güzel hayatları arkada bırakıp hergün can güvenlikleri pahasına topluma hizmet ediyorlar. Toplum da onları takip ediyor. Olağanüstü!
Normalde bakıp belki çekinme, belki iğrenme, belki de acıma duygusuyla 5 saniye bile tahammül edemediğimiz için başımızı çevirdiğimiz bu insanların hayat mücadelesi hem dehşet hem ders vericiydi.
Sonra kendi insanımı düşündüm. Onca alanda binlerce gönüllü insanımızın hergün ne büyük çabayla uğraştığını ama buna rağmen ne denli zorluklar içinde yaşanan hayatları... Esirgeme kurumlarında, sığınma evlerinde, yurtlarda hergün belki uyanmamak ümidiyle yada en çılgın mucizelerin olması ümidiyle ömürlerini geçiren en bebesinden en ninesine onca insan. Biz ne yapıyoruz peki? Toplum bilincimiz ne zaman kapandı? Ne zaman nefret ettik bu kadar yada unuttuk bu kadar birbirimizi? Ne zaman "umusamazlık nesli" olduk?
Kürt açılımı, Avrupa açılımı, piyasaların açılması... Açıldık açıldık da bu insanların önlerini nasıl açacağız? Kalplerimiz bu kadar kapalıyken açılsak ne yazacak? Bilmiyorum...
ugurarcan | 14-Ağustos-2009 | 21:12 | HJ#308
resim:CNN Presents-Generation Islam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder